In het wat verdere verleden was er nog niet zoiets als Facebook of Twitter om met elkaar contact te houden. Gelukkig konden de mensen al wel praten en -wat nog belangrijker was: ze konden ook zowel lezen als schrijven.

 

In die wat oudere dagen waren er inmiddels zoveel leden in Karick dat we ze niet meer allemaal individueel op de hoogte konden houden van het reilen en zeilen in en rond Karick. Natuurlijk zorgden de discjockey's en affiches er voor dat bezoekende leden op de hoogte gebracht werden van georganiseerde activiteiten en speciale events, maar ook Karickatuur speelde daar een belangrijke rol in. Als er echter 1 constante was -doorheen de vele jaren dat Karickatuur werd uitgegeven- dan was het wel de onregelmatigheid van verschijnen.

 

Daar waren overigens vele oorzaken voor. Hoewel Karick al vanaf het begin (en dan praten we over 1972, de oertijd van de informatica) haar ledenbestand via informatica bijhield, was er natuurlijk geen geld voor grote eigen machines (nog los van de vraag waar we die hadden moeten zetten, want we hadden alle ruimte nodig voor onze eigen activiteiten). In de aanvang was het Guy die zich bezighield met het op zijn universiteit nauwgezet intikken van alle gegevens van nieuwe leden, waarna er om de zoveel maanden een nieuwe ledenlijst kwam die aan de inkom gebruikt kon worden. Zo konden we ook etiketten maken die dan weer dienden om Karickatuur te adresseren. En dat betekende: etiketten plakken, in de gloriedagen op oplages van 5.000 tot 7.500 stuks.

 

Maar er was meer: Karickatuur moest natuurlijk ook gedrukt worden. Dat lieten we natuurlijk ergens doen, maar in de begindagen moesten we die dingen dan ook nog zelf vouwen en nieten. Je kunt je wel voorstellen dat dit tijdrovende klussen waren. Het leuke er aan was echter wel dat heel wat leden in de loop van de jaren vaak ook gepersonaliseerde (handgeschreven) mededelingen in hun eigen Karickatuur aantroffen: uiteraard hielpen de medewerkers mee bij die omslachtige klussen en wat was er nu leuker dan iets in dat boekje schrijven als je een adresetiket van een bekende zag?

 

In de loop van de jaren professionaliseerde Karick echter: de ledenadministratie is lange tijd extern verzorgd en in de loop van de jaren kwamen de tijdschriften ook gevouwen en geniet terug van de drukker. Maar het etiketten plakken bleef een continue bezigheid, dus ook de persoonlijke berichten bleven.

In een nog latere fase is het inkombeheer vanaf begin van de jaren 80 geheel in eigen beheer geschied, waardoor snellere updates en lijsten mogelijk waren. Er is zelfs nog een donker -maar ook kleurrijke- tijd geweest waarin Karick zelf een offsetmachine had aangeschaft om zelf de tijdschriften te drukken. Een echt succes is dat echter nooit geworden.

 

Als alles dan gedrukt, gevouwd, geniet en van etiket voorzien was, moest er niet alleen nog eens gefrankeerd worden (en lange jaren gebeurde dat inderdaad met postzegels die dan ook weer meer de hand aangebracht moesten worden! Stel je de liters speeksel maar eens voor die daarbij gebruikt zijn) en dan moest dat ook nog eens allemaal bij de post aangeleverd worden. Dat laatste was dan vaak ook nog eens problematisch: er zijn heel wat discussies met postmeesters gevoerd over welk tarief gebruikt mocht worden en waarom Karickatuur deze keer weer eens niet aan (veranderde) eisen voldeed.

 

Toch verklaart dit nog niet helemaal waarom Karickatuur nu vaak zo onregelmatig verscheen. Dat had namelijk ook te maken met de inhoud er van: die teksten moesten natuurlijk allemaal geschreven worden, voorzien worden van illustraties (legendarisch waren de stripreeksen van Anthony) en zo meer, om het dan vervolgens "druk-gereed" te krijgen. Je had dus niet alleen inhoud nodig, maar ook mensen die voor die inhoud konden zorgen en het dan ook nog eens op papier konden zetten. En laat net die mensen nu ook degenen zijn die vaak al met heel veel andere dingen bezig waren, zowel in Karick als natuurlijk ook in hun persoonlijke leven.

 

Hiermee is zo'n beetje de sluier opgelicht over de redenen die er voor zorgden dat Karickatuur onregelmatig verscheen. Maar wat ik je wel kan verzekeren, is dat ik weet dat iedereen die betrokken was bij het opstellen, maken en verzorgen van die Karickatuurtjes, er ook veel plezier aan beleefd hebben.

En uit de reacties die we kregen, weet ik dat ook heel wat ontvangers die onregelmatige lectuur ook best op prijs gesteld hebben.

 

Enkele voorbeelden van Karickatuurtjes kun je binnenkort overigens ook op de website aantreffen.

 

 

Karickatuur